Z największą przyjemnością przedstawiamy Pierwszy Przewodnik po Częstochowie i Okolicy z 40-ma ilustracyami planem miasta Częstochowy i Mapą Okolic wydawnictwa Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego z 1909 roku. Informujemy, że Redakcja Serwisu celowo zmieniła kolejność oraz składnie poszczególnych, przypadkowych zdaÒ dlatego prosimy o nie kopiowanie poniższych informacji. _____________________________________________________________________
Kopiowanie, reprodukowanie oraz wykorzystywanie tekstów w całości (bądź ich fragmentów) w innych mediach, bez uprzedniej, pisemnej zgody jest surowo zabronione. Nie bierzemy odpowiedzialności za zamieszczone przez nas informacje oraz za decyzje i konsekwencje jakie Odwiedzjący podejmą na ich podstawie. Na podstawie dostępnej literatury oraz artykułów zamieszczonych na łamach częstochowskich dzienników powstał dział historii Częstochowy, w którym przedstawione zostały najważniejsze i najbardziej istotne wydarzenia. Mamy nadzieję, że nasz serwis jest dobrym niezależnym ºródłem wielu informacji i będzie stanowił kompendium wiedzy o Częstochowie dla wszystkich internautów. Ostatnia modyfikacja: 2013.09
W guberni Piotrkowskiej, powiecie Częstochowskim, o 16 wiorst drogi od Częstochowy leży w kotlinie nad rzeką Okrzą v. Oksą miasteczko Kłobucko, zwane już przez Długosza jako "oppidum vetus et antiguum", którego miano ten kronikarz wyprowadza od wyrazu "Kłobuczek" znaczącego "hełm". Według podania bowiem znaleziono hełm na miejscu, gdzie miasteczko zakładano. Kościół parafialny zbudowany tutaj został z cegły, na wzgórzu, około 1135 r. przez Piotra DuÒczyka, czyli Dunina ze Skrzynna; czy zaś ten sam, który obecnie się znajduje, niewiadomo, gdyż był tu drugi kościół drewniany, dzisiaj nieistniejący, który jako chylący się ku zupełnej ruinie rozebrano w wieku ubiegłym, a na miejscu jego krzyż postawiono.
Parafia kłobucka do roku 1454 była obsługiwana przez duchowieÒstwo świeckie. Patronem kościoła był król, bo miasto do dóbr królewskich należało. Probostwo to otrzymał w r. 1410 od Jagiełły, po bitwie Grunwaldzkiej, kapelan królewski, Bartłomiej Długosz, który dla słabości zdrowia zrezygnował dn. 31 paºdziernika 1434 r. na rzecz swego synowca, ojca historyków naszych, Jana Długosza. Ten był beneficyatem tutaj do r. 1449- od tego zaś czasu brat jego młodszy, także Jan, kanonik krakowski. Probostwo to wtedy służyło ku wzniesieniu domu Długoszów, było bowiem jednem z najbogatszych. Miasto samo, trzy fabryki żelaza, dwadzieścia cztery wsi składało mu dziesięcinę- a przytem zwiększały uposażenie: cło miejskie, propinacye, jatki rzeºnicze, dwór, łany roli, ogrody i stawy [Jan Długosz, p. BobrzyÒskiego i Smolkę p. 4.]. W r. 1454 kronikarz nasz nakłania brata do zrzeczenia się tego probostwa, a wyjednawszy na to uprzednie zezwolenie kardynała Zbigniewa Oleśnickiego, biskupa dyecezyalnego krakowskiego, i Kazimierza JagielloÒczyka, jako patrona beneficyum, funduje tu klasztor dla zgromadzenia Kanoników Regularnych, przebudowywa kościół i sprowadza z Krakowa 12 Kanoników. Odtąd ci sprawują pieczę dusz parafialną i zakładają nowicyat dla młodzieży zakonnej- a pierwszym przełożonym konwentu kłobuckiego był "brat Filip z Krakowa". W tymże czasie dodaną została temuż konwentowi filia w Truskolasach. Kościół ten, po przebudowaniu, konsekrowany został przez wspomnianego kard. Zbigniewa Oleśnickiego. Z biegiem czasu starosta kłobucki i krzepicki, Mikołaj Wolski, fundator klasztoru Kamedułów pod Krakowem, mąż pełen cnót i nauki, kościół ten gruntownie odnowił i ozdobił własnym kosztem, a sufragan krakowski, Tomasz Oborski, w r. 1623 pokonsekrował.
O póºniejszych dziejach tej świątyni bardzo mało mamy wiadomości, wiele bowiem dokumentów zniszczało i zabranych zostało w r. 1797przez rząd pruski, łącznie z dobrami kościelnemi. To tylko wiadomo, że tak kościół, jak i wieża wspaniała, były ogniem nawiedzane nieraz. Roczniki wspominają, że w r. 1796 dach, wieża, wybudowana przez przełożonego konwentu, Józefa Stanisława Praskiego, zegar wieżowy i bibliotek spłonęły.
